Żona Boba Dole'a Wiki: Wszystko, co trzeba wiedzieć o Elizabeth Dole

Elizabeth Dole

Elizabeth Hanford Dole urodziła się w 1936 r. Pracowała jako prawnik, oficer gabinetu, doradca Białego Domu, a także jako prezydent Amerykańskiego Czerwonego Krzyża. Wybitna dama wychowała się w Salisbury w Karolinie Północnej. Jest córką hurtowników kwiatów. Dole studiowała politologię na Uniwersytecie Duke i uzyskała tytuł magistra edukacji na Uniwersytecie Harvarda w 1960 r. W 1965 r. Ukończyła Harvard Law School. W tym czasie było tylko 25 kobiet absolwentów w klasie 500 studentów. Dole była zawsze łaskawa, bystra i przyjazna podczas swoich lat studenckich, aw czasach studenckich została królową May College i przewodniczącym organu studenckiego. Po ukończeniu edukacji wyjechała do Waszyngtonu, gdzie zasłużyła na miano rzecznika konsumentów i dyrektora wykonawczego Prezydenckiego komitetu ds. Interesów konsumenckich. Uzyskała także stanowisko zastępcy dyrektora amerykańskiego biura ds. Konsumenckich. W 1973 roku Dole został nominowany do grona pięciu komisarzy Federalnej Komisji Handlu. Egzekwowała ustawę o równych szansach kredytowych z 1975 r., A także pracowała nad nadużyciami w domach opieki. Zawsze troszczyła się o biedne, upośledzone, mniejszości i bezradne kobiety. Elizabeth Hanford poślubiła Roberta Dole'a, znanego również jako Bob Dole, który był starszym senatorem z Kansas w 1975 roku. Wkrótce zyskał uznanie jako „Power Couple” Waszyngtonu ze względu na ich znaczącą rolę w polityce krajowej. Ich życie, bez względu na to, jak eleganckie może się wydawać, stało się bardzo monotonne i koncentrowało się wyłącznie na pracy. Powiedziała kiedyś: „To świetny sposób na dzielenie się informacjami, nawet jeśli nie możesz podzielić się wszystkimi informacjami i nie masz tyle czasu razem… masz poczucie dumy ze swoich osiągnięć”. Ponieważ oboje pobrali się w późnym wieku, nie mieli własnych dzieci. Dole był zawsze religijny i regularnie chodził do kościoła. Często wykonywała usługi charytatywne dla mieszkańców domów opieki. Dole została zarejestrowaną niezależną w pierwszych latach pobytu w Waszyngtonie, chociaż wcześniej była demokratką. Po ślubie nie tylko stała się republikanką, ale także prowadziła wiele kampanii z mężem, kiedy w 1976 roku ubiegał się o wiceprezydenta w sprawie biletu Ford-Dole. Nie odniósł sukcesu. Zrezygnowała ze stanowiska komisarza FTC, aby prowadzić kampanię z mężem w pełnym wymiarze godzin. W tym czasie zyskała uznanie jako „Liddy” Dole, jedna z najwybitniejszych przywódczyń partii republikańskiej. Liddy został mianowany przez prezydenta Ronalda Reagana w 1983 r. Sekretarzem transportu. Była pierwszą kobietą w historii Ameryki, która zajmowała stanowisko gabinetu. Była także dyrektorem amerykańskiej straży przybrzeżnej i sekretarzem transportu. Od początku swojej kadencji „przeprowadziła górę”, a Dole zgodził się przekazać 70 milionów dolarów w istniejącym Departamencie Transportu i funduszach Amtrak. Pod przewodnictwem Ronalda Reagana i przy jego wsparciu kontynuowała cuda. Główną troską Dole'a stało się „bezpieczeństwo” podczas transportu. Poparła koncepcję poduszek powietrznych i trzeciego światła hamowania w samochodach. Była wysoko ceniona i doceniana za swoje zwycięstwa i wysiłki. Dole prowadził kampanię na rzecz większego wieku spożywania alkoholu, planowania linii lotniczych, wydawania pojedynczych licencji kierowcom ciężarówek i wielu takich klauzul. Porzuciła swoje wcześniejsze poparcie dla poprawki w sprawie równych praw po dołączeniu do administracji Reagana przeciw ery. Tutaj prowadziła kampanię, aby zwiększyć świadczenia dla kobiet, takie jak centra opieki dziennej w miejscu pracy. Dole zrezygnowała z tego stanowiska w 1987 r., Aby prowadzić kampanię na drugą próbę męża prezydenta. To znowu nie powiodło się. Zasłynęła jako aktywistka i prezydent George H.W. Bush w 1989 r. Wybrał ją na nowego sekretarza pracy. Ponownie wykonała wiarygodną pracę pod przewodnictwem George'a H.W. Krzak. Elizabeth Dole ma swoją Fundację jako Elizabeth Dole Foundation, która troszczy się o rodziny wojskowe. Jest to organizacja, która wspiera i wspiera narodowych opiekunów wojskowych i ich rodziny. Elizabeth Dole jest autorką dwóch książek; Kiedy byliśmy młodzi: życie dzieci podczas II wojny światowej i serca dotknięte ogniem: moje 500 ulubionych inspirujących cytatów. Jej pierwsza książka została wydana w 2000 roku, a jej druga książka została wydana w 2004 roku.

Bob Dole i jego żona

Bob Dole ożenił się z Phyllis Holden w 1948 roku. Była terapeutką zajęciową w szpitalu dla weteranów w Michigan. Ma córkę Robin z nią urodzoną w 1954 r. Rozwiedli się w 1972 r., A Holden zmarł w 2008 r. Bob Dole poznał swoją drugą żonę, Elizabeth Hanford, która była o 13 lat młodsza od niego w 1972 r. Pobrali się w 1975 r., Ale nie mają dzieci własnych. Były senator Bob Dole otrzymał dwa dni temu złoty medal Kongresu w uznaniu zasługi dla narodu. Medal został wręczony przez marszałka domu Paula Ryana wraz z prezydentem Trumpem. Dole był wczesnym zwolennikiem Trumpa. Bob Dole ma wartość netto 1,5 miliona dolarów, a jego żona ma wartość od 1 miliona do 5 milionów dolarów.

Elizabeth Dole jako prezydent Amerykańskiego Czerwonego Krzyża

Elizabeth Dole przewodziła Amerykańskiemu Czerwonemu Krzyżowi. Została wybrana na prezydenta Amerykańskiego Czerwonego Krzyża w 1990 r. W czasie swojej kadencji wykonała wiarygodną pracę, aw 1996 r. Wzięła urlop na rok, aby walczyć o ostatnią próbę prezydentury męża. Po raz czwarty porzuciła potężne posady, aby prowadzić kampanię na rzecz ambicji Białego Domu męża, ponieważ miała wobec niego dużą lojalność i zaufanie. Wygłosiła przemówienie w swoim stylu: „Dlaczego kocham Boba”, który odniósł tak duży sukces, że po zjeździe pozyskała własny personel w wysokości 30 osób, budżet podróży w wysokości 1,5 miliona dolarów oraz wynajęty 14-osobowy odrzutowiec na osobną kampanię dla jej mąż. Tym razem ponownie pokonał go Bill Clinton. Dole powróciła na stanowisko prezydenta Amerykańskiego Czerwonego Krzyża w 1997 r. Z nowymi celami, takimi jak przeprojektowanie krajowej centrali, aby zapewnić większą reakcję na świadczenie usług i wzmocnienie funduszu pomocy humanitarnej.